Pillarisation versus Human Rights (longread)
Pillarisation vs. Human Rights: A Tension Between Collective Identity and Individual Freedom
Introduction
Pillarisation, or “verzuiling,” is a sociopolitical structure that originated in the Netherlands during the 19th and early 20th centuries. It refers to the division of society into distinct societal “pillars,” each representing a specific religious, ideological, or cultural group, such as Catholics, Protestants, socialists, or liberals. Each group maintained its own institutions, schools, media outlets, and political parties, essentially operating as autonomous communities within a larger state.
While pillarisation historically allowed for peaceful coexistence in a pluralistic society, it also raises important questions in contemporary discussions about human rights. The system fosters a balance between collective identity and social cohesion but can also conflict with the universal values of individual rights and equality. This article explores the tension between these two paradigms—pillarisation and human rights—and how they interact in modern multicultural societies.
The Concept of Pillarisation
Pillarisation enabled religious and ideological groups to exercise considerable autonomy within their respective communities. Each “pillar” functioned as a micro-society, complete with its own institutions—such as schools, media, and even political parties. This system was rooted in the idea of consociationalism, where power is shared among different segments of society to ensure peace and prevent the domination of one group over others. It was particularly successful in maintaining social peace in places with religious and cultural diversity, such as the Netherlands and Belgium, where conflict between Catholic, Protestant, and secular groups had the potential to destabilize society.
Pillarisation ensured that each group could live according to its values and beliefs, minimizing the friction that often accompanies cultural and religious pluralism. However, this model largely emphasized collective rights over individual rights. While it allowed for group autonomy, it also compartmentalized people, potentially stifling individual freedoms within those groups.
Human Rights: A Universal Framework
In contrast, human rights represent a universal framework based on the inherent dignity of each individual, regardless of their group identity. The Universal Declaration of Human Rights (UDHR), adopted by the United Nations in 1948, established that all individuals are entitled to a set of inalienable rights, including freedom of thought, conscience, religion, expression, and equality before the law. Human rights frameworks prioritize individual autonomy, ensuring that people are not constrained by the values or norms of the group to which they belong.
This universalist approach to rights conflicts with the particularism inherent in pillarised societies. Pillarisation, by its very nature, is built on a segmented social order that prioritizes collective identity over the autonomy of individuals. While it ensures the coexistence of different communities, it also risks undermining individual freedoms by allowing the group’s norms to restrict personal expression, beliefs, or rights.
Pillarisation and the Right to Equality
One of the primary areas where pillarisation conflicts with human rights is in the right to equality. In a pillarised society, individuals may be expected to adhere to the norms of their community, which can limit their access to certain rights. For example, in a deeply religious pillar, women may face more restrictions on their personal freedoms—such as dress codes, marriage choices, or roles within the community—based on religious doctrines. These restrictions might clash with the human rights principles of gender equality and personal autonomy.
Moreover, educational systems within a pillarised society often reflect the values and ideologies of specific groups, potentially limiting children’s access to a well-rounded, secular education. This could hinder their development of critical thinking skills and their ability to engage freely with the broader society, raising concerns about equal opportunities.
Freedom of Expression and Religion
Another key area of tension between pillarisation and human rights is the balance between freedom of expression and freedom of religion. Pillarisation allows communities to preserve their religious and ideological beliefs, but it can also lead to environments where dissent or deviation from group norms is not tolerated. For instance, individuals who question or leave their religious communities may face social ostracism, which can stifle their freedom of expression and belief—both fundamental human rights.
This tension is particularly relevant in contemporary societies, where minority groups may seek protection from majoritarian values that do not align with their own. However, human rights principles require that religious and ideological groups respect the rights of their members to express dissent or live outside of the group’s constraints, creating a potential conflict between group cohesion and individual liberty.
Modern Implications: Multiculturalism and Integration
In modern societies, especially those in Europe, the tension between pillarisation and human rights has new dimensions. With increasing multiculturalism, many immigrant communities have established their own cultural and religious institutions, leading to a form of neo-pillarisation. However, this modern pillarisation must be reconciled with the human rights framework that European states are obligated to uphold.
For example, debates surrounding the wearing of religious symbols (such as the hijab) in public institutions in countries like France reflect this tension. While some argue for the preservation of religious freedom as part of a group’s identity, others contend that such practices might undermine gender equality or secularism—principles enshrined in human rights law.
Similarly, the issue of religious schools and education systems in multicultural societies is another flashpoint. While allowing religious groups to run their own schools aligns with the pillarised model, it also raises concerns about whether these schools respect the human rights of students, especially in terms of gender equality, freedom of belief, and non-discrimination.
Bridging the Divide: A Balanced Approach
To resolve the tension between pillarisation and human rights, a balanced approach is required. Societies need to find ways to respect group identities and cultural pluralism while ensuring that individual rights are protected.
One possible solution is adopting a more flexible form of pillarisation, where groups are allowed to maintain their identities but within a framework that guarantees basic human rights. This would mean that while religious or cultural communities could manage their own institutions, they would still be bound by national laws protecting individual rights, such as gender equality, freedom of speech, and non-discrimination.
In multicultural societies, it is essential that laws and policies ensure no group can infringe upon the individual rights of its members, while also preserving the rich diversity that collective identities bring to a society.
Conclusion
The tension between pillarisation and human rights is a reflection of the broader conflict between collective and individual rights in pluralistic societies. While pillarisation has historically provided a model for peaceful coexistence in diverse communities, it must evolve to meet the demands of modern human rights frameworks. The challenge for contemporary societies is to strike a balance between respecting group autonomy and ensuring that the rights of individuals within those groups are not compromised. In an increasingly multicultural world, this balance will be crucial for fostering both diversity and equality.
“Re-campaign” – re-used advertising canvasses tell a “new” story – Dutch Design Week 2024
For years, studio mo man tai has been working regularly with the large format printing experts from Big Impact. The Echo® outdoor XL canvasses they print for blowUP media Benelux normally find their way back into a full recycling process. But studio mo man tai asked themselves – why not breathe new life into the “background” of a past campaign?They laid the foundation for their re-designs by carefully selecting canvases that had an impressive original size of 18 x 46 metres and covered complete building facades in their first use. After experimenting with the heavy duty fabrics and deliberately cutting those to size, they created long, unique panels with visually appealing, pixelated details and colour gradients. Through the use of different cutting and sewing machines, texts and illustrations are more or less subtly presented on the background. By playing with the resulting layers, volumes, colour contrasts and graphics, studio mo man tai draw attention to new themes that (also) deserve a “campaign”.
Positive impact is important in everything blowUP media does. That is why we also use our portfolio as a platform for social issues and art with blowUP ART, another form of impact. With impactful exhibitions, we make exclusive art accessible to the general public. Bringing powerful images to people is our daily business – bringing art and giving it back to people is a cause close to our hearts. With the collaboration with mo man tai and the re-campaign, Out of Home brand campaigns are repurposed into art, a full-circle for blowUP media.
The essence of who we are, is the white canvas. Because you color our world, we create impact together. We don’t wait for innovations, we innovate ourselves. BIGGER equals BETTER. Sustainability has no boundaries to us: BIG impact, small footprint.
Pictures and video of the “In Season” installation are available for download in the HR album.
For social media; please use #pillarisationinstallation and #recampaigninstallation and feel free to tag @studio.mo.man.tai and @blowUP_media
You can contact us if you want more information about this project.
At the bottom of this page is a list of previous DDW projects
Verzuiling versus mensenrechten (uitgebreid)
Verzuiling versus mensenrechten: een spanningsveld tussen collectieve identiteit en individuele vrijheid
Inleiding
Verzuiling is een sociopolitieke structuur die ontstond in Nederland in de 19e en begin 20e eeuw. Het verwijst naar de verdeling van de samenleving in verschillende maatschappelijke “zuilen”, die elk een specifieke religieuze, ideologische of culturele groep vertegenwoordigden, zoals katholieken, protestanten, socialisten of liberalen. Elke groep onderhield zijn eigen instellingen, scholen, mediakanalen en politieke partijen en opereerde in wezen als autonome gemeenschappen binnen een grotere staat.
Hoewel verzuiling historisch gezien vreedzame coëxistentie in een pluralistische samenleving mogelijk maakte, roept het ook belangrijke vragen op in hedendaagse discussies over mensenrechten. Het systeem bevordert een evenwicht tussen collectieve identiteit en sociale cohesie, maar kan ook in conflict komen met de universele waarden van individuele rechten en gelijkheid. We onderzoeken het spanningsveld tussen deze twee paradigma’s – verzuiling en mensenrechten – en hoe ze op elkaar inwerken in moderne multiculturele samenlevingen.
Het concept van Verzuiling
Verzuiling stelde religieuze en ideologische groepen in staat om aanzienlijke autonomie uit te oefenen binnen hun respectieve gemeenschappen. Elke “pijler” functioneerde als een microsamenleving, compleet met eigen instellingen, zoals scholen, media en zelfs politieke partijen. Dit systeem was geworteld in het idee van consociationalisme, waarbij de macht wordt gedeeld tussen verschillende segmenten van de samenleving om vrede te garanderen en de overheersing van de ene groep over de andere te voorkomen. Het was vooral succesvol in het handhaven van sociale vrede op plaatsen met religieuze en culturele diversiteit, zoals Nederland en België, waar conflicten tussen katholieke, protestantse en seculiere groepen de samenleving konden destabiliseren.
Verzuiling zorgde ervoor dat elke groep kon leven volgens zijn waarden en overtuigingen, waardoor de wrijving die vaak gepaard gaat met cultureel en religieus pluralisme werd geminimaliseerd. Dit model legde echter grotendeels de nadruk op collectieve rechten boven individuele rechten. Hoewel het groepsautonomie toestond, verdeelde het mensen ook in hokjes, waardoor individuele vrijheden binnen die groepen mogelijk in de kiem werden gesmoord.
Mensenrechten: Een universeel kader
Mensenrechten vertegenwoordigen daarentegen een universeel kader dat gebaseerd is op de inherente waardigheid van elk individu, ongeacht de identiteit van de groep. De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM), aangenomen door de Verenigde Naties in 1948, stelde vast dat alle individuen recht hebben op een reeks onvervreemdbare rechten, waaronder vrijheid van gedachte, geweten, religie, meningsuiting en gelijkheid voor de wet. Kaders voor mensenrechten geven voorrang aan individuele autonomie en zorgen ervoor dat mensen niet worden beperkt door de waarden of normen van de groep waartoe ze behoren.
Deze universalistische benadering van rechten botst met het particularisme dat inherent is aan verzuilde samenlevingen. Verzuiling is van nature gebaseerd op een gesegmenteerde sociale orde die prioriteit geeft aan collectieve identiteit boven de autonomie van individuen. Hoewel het de co-existentie van verschillende gemeenschappen verzekert, dreigt het ook de individuele vrijheden te ondermijnen door toe te staan dat de normen van de groep de persoonlijke expressie, overtuigingen of rechten beperken.
Verzuiling en het recht op gelijkheid
Een van de belangrijkste gebieden waar de verzuiling in strijd is met de mensenrechten is het recht op gelijkheid. In een verzuilde samenleving kan van individuen worden verwacht dat ze zich houden aan de normen van hun gemeenschap, wat hun toegang tot bepaalde rechten kan beperken. In een diep religieuze pijler kunnen vrouwen bijvoorbeeld te maken krijgen met meer beperkingen op hun persoonlijke vrijheden – zoals kledingvoorschriften, huwelijkskeuzes of rollen binnen de gemeenschap – op basis van religieuze doctrines. Deze beperkingen kunnen in strijd zijn met de mensenrechtenprincipes van gendergelijkheid en persoonlijke autonomie.
Bovendien weerspiegelen onderwijssystemen in een verzuilde samenleving vaak de waarden en ideologieën van specifieke groepen, waardoor de toegang van kinderen tot goed afgerond, seculier onderwijs mogelijk beperkt wordt. Dit kan een belemmering vormen voor hun ontwikkeling van kritisch denkvermogen en hun vermogen om zich vrij te engageren met de bredere samenleving, wat zorgen baart over gelijke kansen.
Vrijheid van meningsuiting en godsdienst
Een ander belangrijk spanningsveld tussen verzuiling en mensenrechten is de balans tussen vrijheid van meningsuiting en vrijheid van godsdienst. Verzuiling stelt gemeenschappen in staat om hun religieuze en ideologische overtuigingen te behouden, maar het kan ook leiden tot omgevingen waar afwijkende meningen of afwijkingen van de groepsnormen niet worden getolereerd. Individuen die hun religieuze gemeenschap in twijfel trekken of verlaten, kunnen bijvoorbeeld te maken krijgen met sociaal ostracisme, wat hun vrijheid van meningsuiting en geloof – beide fundamentele mensenrechten – kan verstikken.
Deze spanning is vooral relevant in hedendaagse samenlevingen, waar minderheidsgroepen bescherming zoeken tegen meerderheidswaarden die niet overeenkomen met hun eigen waarden. Mensenrechtenprincipes vereisen echter dat religieuze en ideologische groepen het recht van hun leden respecteren om afwijkende meningen te uiten of buiten de beperkingen van de groep te leven, waardoor een potentieel conflict ontstaat tussen groepscohesie en individuele vrijheid.
Moderne implicaties: Multiculturalisme en integratie
In moderne samenlevingen, vooral die in Europa, heeft de spanning tussen verzuiling en mensenrechten nieuwe dimensies. Met het toenemende multiculturalisme hebben veel immigrantengemeenschappen hun eigen culturele en religieuze instellingen opgericht, wat leidt tot een vorm van “neo-verzuiling”. Deze moderne verzuiling moet echter in overeenstemming worden gebracht met het kader van mensenrechten dat Europese staten verplicht zijn te handhaven.
De debatten over het dragen van religieuze symbolen (zoals de hijab) in openbare instellingen in landen als Frankrijk bijvoorbeeld, weerspiegelen deze spanning. Terwijl sommigen pleiten voor het behoud van religieuze vrijheid als onderdeel van de identiteit van een groep, beweren anderen dat dergelijke praktijken de gelijkheid tussen mannen en vrouwen of het secularisme – beginselen die zijn vastgelegd in de mensenrechtenwetgeving – kunnen ondermijnen.
Ook de kwestie van religieuze scholen en onderwijssystemen in multiculturele samenlevingen is een heikel punt. Hoewel het toestaan van religieuze groepen om hun eigen scholen te leiden in overeenstemming is met het verzuilde model, roept het ook vragen op of deze scholen de mensenrechten van leerlingen respecteren, vooral op het gebied van gendergelijkheid, vrijheid van geloof en non-discriminatie.
De kloof overbruggen: Een evenwichtige aanpak
Om het spanningsveld tussen verzuiling en mensenrechten op te lossen, is een evenwichtige aanpak nodig. Samenlevingen moeten manieren vinden om groepsidentiteiten en cultureel pluralisme te respecteren en er tegelijkertijd voor zorgen dat individuele rechten worden beschermd.
Een mogelijke oplossing is het aannemen van een flexibelere vorm van verzuiling, waarbij groepen hun identiteit mogen behouden, maar binnen een kader dat fundamentele mensenrechten garandeert. Dit zou betekenen dat religieuze of culturele gemeenschappen hun eigen instellingen kunnen beheren, maar nog steeds gebonden zijn aan nationale wetten die individuele rechten beschermen, zoals gendergelijkheid, vrijheid van meningsuiting en non-discriminatie.
In multiculturele samenlevingen is het essentieel dat wetten en beleid ervoor zorgen dat geen enkele groep inbreuk kan maken op de individuele rechten van haar leden, terwijl tegelijkertijd de rijke diversiteit die collectieve identiteiten aan een samenleving geven behouden blijft.
Conclusie
De spanning tussen verzuiling en mensenrechten is een weerspiegeling van het bredere conflict tussen collectieve en individuele rechten in pluralistische samenlevingen. Hoewel pijlerindeling historisch gezien een model is geweest voor vreedzame coëxistentie in diverse gemeenschappen, moet het evolueren om te voldoen aan de eisen van moderne mensenrechtenraamwerken. De uitdaging voor hedendaagse samenlevingen is om een evenwicht te vinden tussen het respecteren van de autonomie van groepen en ervoor te zorgen dat de rechten van individuen binnen die groepen niet in het gedrang komen. In een steeds multicultureler wereld zal dit evenwicht cruciaal zijn voor het bevorderen van zowel diversiteit als gelijkheid.
“Re-campagne” – hergebruikte reclamedoeken vertellen een ‘nieuw’ verhaal – Dutch Design Week 2024
Al jaren werkt studio mo man tai regelmatig samen met de grootformaat printexperts van Big Impact. De Echo® outdoor XL doeken die ze printen voor blowUP media Benelux vinden normaal gesproken hun weg terug in een volledig recyclage-proces. Maar studio mo man tai vroeg zich af – waarom niet de “achtergrond” van een eerdere campagne nieuw leven inblazen? Ze legden de basis voor hun re-designs door zorgvuldig doeken te selecteren die een indrukwekkend origineel formaat van 18 x 46 meter hadden en complete gevels van gebouwen bedekten tijdens hun eerste gebruik. Nadat ze hadden geëxperimenteerd met de zware stoffen en deze opzettelijk op maat hadden gesneden, creëerden ze lange, unieke panelen met visueel aantrekkelijke, ge-pixelde details en kleurovergangen. Door het gebruik van verschillende snij- en naaimachines worden teksten en illustraties min of meer subtiel op de achtergrond gepresenteerd. Door te spelen met de resulterende lagen, volumes, kleurcontrasten en graphics vestigt studio mo man tai de aandacht op nieuwe thema’s die (ook) een “campagne” verdienen..
Positieve impact is belangrijk in alles wat blowUP media doet. Daarom gebruiken we ons portfolio ook als platform voor sociale onderwerpen en kunst met blowUP ART, een andere vorm van impact. Met impactvolle tentoonstellingen maken we exclusieve kunst toegankelijk voor het grote publiek. Krachtige beelden naar mensen brengen is ons dagelijks werk – kunst brengen en teruggeven aan mensen is een zaak die ons na aan het hart ligt. Met de samenwerking met mo man tai en de re-campagne worden Out of Home merkcampagnes omgezet in kunst, een volledige cirkel voor blowUP media.
Een blanco canvas is onze essentie. Doordat jij ons kleur geeft, creëren we samen impact op formaat. Naast BIGGER geven we ook om BETTER. We wachten niet op innovaties, wij innoveren zelf. Een schonere wereld drijft ons tot grenzeloze verduurzaming: BIG impact, small footprint.
Foto’s en video’s van de installatie “Verzuiling versus mensenrechten” kunnen worden gedownload in het HR-album.
Voor social media; gebruik alsjeblieft #pillarisationinstallation en #recampaigninstallation en tag @studio.mo.man.tai en @blowUP_media Je kan contact met ons opnemen als je meer informatie wilt over dit project.